A diferencia de agradar i plaure, complaure és transitiu o pronominal:
L’actuació ha complagut la directora. (I no: * L’actuació ha complagut a la directora.)
L’actuació l’ha complaguda molt. (I no: * L’actuació li ha complagut molt.)
El conseller es complau a invitar-vos a la inauguració.
Per tant, complaure es pot usar en passiva o com a participi en concordança amb un sustantiu o equivalent, que representa la persona o cosa complaguda:
La directora s’ha sentit molt complaguda per l’actuació.